Wil ik dood?

Nee, natuurlijk niet! Wat een vraag, zul je waarschijnlijk denken. Zo verzet ook mijn brein zich tegen deze directe vraag. Je hele fysieke en psychische systeem is immers gericht op blijven leven. Een mens vecht zich dood, om maar in leven te blijven! Tegelijkertijd is het einde van het leven in ons lijf verankerd en een wezenlijk onderdeel van dat leven. Er is een begin en een eind, daar kun je niet omheen. Daar wil ik ook niet omheen! Dus ja, ik wil dood!

Ik kijk terug op een prachtig mooi leven. Natuurlijk heb ik ook mijn ups en downs gehad, maar ik voel me al meer dan 70 jaar een geluksvogel, zoveel mooie momenten heb ik mogen meemaken en zoveel mooie mensen heb ik mogen ontmoeten! Natuurlijk zat het ook ooit tegen, is niet alles van een leien dakje gegaan en zijn sommige van mijn zaken gewoon mislukt. Ik heb wat dat betreft ook een heel gewoon leven geleefd. En toch; gewòòn heb ik het nooit gevonden. Het leven heb ik altijd de mooiste uitvinding ooit gevonden. Maar…

Er zitten ook grenzen aan het leven. Het begint ooit, om ook ooit ergens te eindigen. Dat wil zeggen: het eindigt ooit in onze belevingswereld. Ooit verdwijnt het leven achter onze huidige waarnemingshorizon. Wat daar achter ligt, valt slechts te raden, ook al hebben mensen er eeuwenlang religieuze en wetenschappelijke theorieën over bij elkaar gefantaseerd. Wat er na onze biologische dood gebeurt, is nog steeds onbekend. Je kunt er eigenlijk maar één ding van zeggen: dan kom je als entiteit in een fase die net zo onbekend is als de fase waarin je zat voordat je geboren was. Wie het weet mag het dus zeggen!

Op het moment dat de fase waarin je momenteel zit niet meer draaglijk is (door wat voor oorzaak dan ook), ga je vanzelf nadenken over een mogelijk volgende fase. Wat als je eens verhuist van de ene naar de andere fase? Dan ben je mooi van je huidige sores af! Maar afscheid nemen van dit prachtige leven en van alle lieve mensen die ik om me heen heb mogen verzamelen, is een afgrijselijk vooruitzicht. Die pijn voel ik nu al en ik zou er het liefst hard voor weglopen. Maar…

Ik voel ook de pijn van het maar door blijven modderen in mijn huidige situatie. Zonder daar over uit te willen weiden, voorzie ik dat ik op korte termijn de herinnering aan mijn mooie leven ga verliezen. Dat is een verlies dat ik werkelijk té groot vind om te dragen. Dus ja, ik wil dood, nu ik nog kan vertrekken met een gelukzalige tevreden glimlach en een dikke kus voor iedereen!

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Wie nadenkt over een mogelijk actieve beëindiging van zijn of haar leven, doet er goed aan eens onderstaande links te bezoeken. Je staat er niet alleen voor!

https://www.nvve.nl

https://expertisecentrumeuthanasie.nl

en lees vooral dit interview: https://expertisecentrumeuthanasie.nl/Interviews/7571/