wat zegt een groet nog?

We worden dagelijks bedolven onder superkorte nietszeggende digitale berichtjes en groeten. Social media moeten blijkbaar het gat vullen dat -door alle moderne hectiek- in onze fysieke contacten geslagen is.

Sommigen vinden het prima dat lijfelijke aanwezigheid niet langer noodzakelijk is om te kunnen functioneren. Contact maken is nu eenmaal niet iedereens sterkste kant. Appen is veel veiliger. Zeker als je vasthoudt aan ouderwetse Hollandse afstandelijkheid, waarin je niet met je gevoelens te koop hoeft te lopen. Met die korte abstracte berichtjes blijft het comfortabel oppervlakkig en het is nog Corona-proof ook!

Anderen vinden het inhoudsloze ge-app maar armoedig. Naast de emotie, missen ze de lijfelijke aanwezigheid, de half uitgesproken woorden, de bevestigende geluiden, de enthousiaste gebaren en de rijkdom van taal. Zij kunnen hun verhaal ook niet kwijt in het beperkte aantal tekens op een computer- of telefoonscherm. Bovendien is teveel ook gewoon teveel. Een groet wordt nietszeggend als ie tien keer per dag binnenkomt.

En toch…

Hoewel ik duidelijk old-school ben, moet ik erkennen dat er ook een voordeeltje zit aan die oppervlakkige digitale berichtenstroom. Je digitale platform kan je namelijk op een onbewaakt ogenblik verrassen met een levensteken van iemand die ongemerkt uit beeld begon te raken. Een onverwachte herinnering aan een dierbare ontmoeting.

Zo zag ik op facebook ‘toevallig’ een foto langskomen van een Marokkaanse kennis. Hij is duidelijk ouder geworden sinds onze laatste ontmoeting. De foto raakte me. De herinnering raakte me. Even was ik terug en zat ik weer in zijn verhaal. Een onverwacht cadeautje, met dank aan Facebook.

Ik dacht, laat ik eens op gepaste wijze reageren, maar dan net wat anders!

Klik op de foto voor mijn audiobericht.

PS. 1: Zelfs in de armste delen van Marokko hebben ze inmiddels kromme duimen van het appen.

PS.2: Mijn Marokkaans/Tamazirth is armoedig, dus ik moet me behelpen met schoolEngels en antiek Frans

PS.3: ‘Lebes’ (hier geschreven als “labas” betekent “hoe gaat het met je?” Het is in Zuid-Marokko gebruikelijk om dat bij een ontmoeting minstens tien keer te vragen)

Bonjour Abderahim, mon ami

Comment ça va ? Labas?

Aujourd`hui j`ai vu ta photo en Facebook.

Tu, á la porte du votre magasin, avec des lunettes, comme un philosophe.

Vraiment tu ressembles à ton papa.

Un instant mon cœur a dansé pour toi et pour lui.

Vous me manquez.

Mes saluts á tous.