Waar gaat emancipatie over? Er zit een zekere logica in de bewering dat vrouwen hun eigen ‘falen’ op de arbeidsmarkt veroorzaken. Zolang vrouwen maar kinderen blijven baren en alleen parttime willen werken, komen ze nu eenmaal minder vanzelfsprekend in aanmerking voor een plek in de directiekamer. De vraag is echter ‘waarom’ we het zo erg vinden dat vrouwen moeilijker hun weg vinden naar de top. En over welke top hebben we het dan. De top waarvan? Die van het bestaan? Ooit begon de vrouwenemancipatie als een strijd om meer gelijkwaardigheid en meer kans op persoonlijke ontplooiing. Die motivatie is echter ingehaald door de tijd. Emancipatie lijkt nu nog maar te gaan om het economisch perspectief. Dat perspectief ziet er als volgt uit. Onze moderne samenleving is volledig gefocust op maximale consumptie en dus op zoveel mogelijk geld verdienen. Vanuit die focus is het logisch dat ons systeem s treeft naar een zo groot mogelijke arbeidsdeelname. Hoe meer er gewerkt wordt, hoe meer er verdiend wordt, hoe meer we kunnen consumeren. Economisch bezien moeten we in Nederland gewoon meer gaan werken en dan vooral de achterblijvende Nederlandse vrouwen. Als we niet meer gaan werken, zal onze internationale concurrentiepositie verslechteren (buurlanden gaan meer produceren dan wij) en loopt ons consumptievermogen terug. Vanuit dat eenzijdig economisch perspectief MOETEN vrouwen dus nog verder emanciperen. Of ze willen of niet! Maar… … wat nou als we -als samenleving- voor iets anders kiezen dan voor maximale consumptie. Stel je nou eens voor dat we gezamenlijk kiezen voor een samenleving waarin andere waarden hoger gewaardeerd worden (opvoeding, onderwijs, zorg, brede persoonlijke groei, sociale participatie, cultuur, etc.). Zouden we dan nog steeds klagen dat vrouwen minder meedoen of minder mee kunnen doen? Of moeten mannen dan eindelijk eens gaan emanciperen? Door het leven te versmallen tot het verdienen en uitgeven van geld, hebben we veel menselijke waarden overboord gegooid. Daardoor hebben we de emancipatie èn ontwikkeling van zowel vrouwen als mannen geblokkeerd. Onze materiele welvaart is er door gestegen, maar wel ten koste van onze vrouwelijke en mannelijke menselijkheid. Een mens is immers méér dan een arbeidskracht en méér dan een consument. Misschien is dat de nieuwe emancipatie-agenda? We verdienen te veel!Wij verdienen in Nederland -gemiddeld- zoveel dat een gezin bijna kan leven van één salaris. Het traditionele Hollandse kostwinnersmodel was dat van de man die fulltime werkte en de vrouw die er wat ‘bij’ werkte. Dat model is aan het veranderen nu ook mannen parttime gaan werken en vrouwen steeds meer bijdragen. Maar waar de meeste mannen fulltime werken, werkt het merendeel van de vrouwen in Nederland nog steeds parttime, alle Dolle Mina’s en vrouwenquota’s ten spijt. In de landen om ons heen geldt hetzelfde, maar daar is de noodzaak voor het tweeverdienersmodel groter. Daardoor ligt daar de arbeidsparticipatie van vrouwen vooral in goedverdienende sectoren (zoals de techniek) hoger. In heel het rijke Westen geldt echter dat we gemiddeld meer verdienen dan dat we nodig hebben. Waar werken we dan wèl voor? Links voor als je zelf op onderzoek wilt: Waar komt het woord emanciperen vandaan? De laatste Nederlandse emancipatiemonitor Een recente opinie over het Nederlandse emancipatie-debat Berichtnavigatie Passo della FutaOnder mijn voeten Geef een reactie Reactie annulerenHet e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *Reactie * Naam * E-mail * Site Δ Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.