Kun jij in de duinen leven?

Ik was laatst in de prachtige duinen van Noord-Holland. In de duinpannetjes lagen minihuisjes in tuintjes verscholen. Een idyllische miniatuurwereld zonder elektra, gas, water en wc. Je kunt er niet met een auto komen, dus je kratje bier moet met een handkarretje naar je duinhut gesleept worden. Toch zijn er gegadigden genoeg. De hutjes wisselen maar zelden van eigenaar. Permanente bewoning is er verboden. Zelfs overnachten mag je er niet, maar niemand houdt zich er aan.

Leven aan de rand van de beschaving, wat een romantisch idee! Daar waar het leven nog puur is en jouw initiatief niet verziekt wordt door wetten en regels die door mensen-ver-van-jouw-bed bedacht worden. Waar iedereen zijn gang kan gaan en je het onder elkaar mag uitvechten. De oude pioniersmentaliteit!

Maar…

Maar zou ik ècht in zo’n niemandsland kunnen wonen? De keerzijde van deze romantiek is namelijk dat je er ook in slechte tijden op jezelf bent aangewezen. Natuurlijk kun je het treffen met sociale buren, maar je kunt ook pech hebben. En er kan nog zoveel méér mis gaan en hoe moet dat dan? In een risicomijdende samenleving als de onze is ‘wat nou als..?’ een vanzelfsprekende afweging.

De mens is uit de romantische droom gestapt op het moment dat we het ‘beter’ wilden gaan krijgen. We wilden méér dan een duinpannetje ons en onze kinderen kon bieden. Dus trokken we de wijde wereld in. Op die reis hebben we onze onschuld opgeofferd aan onze hang naar veiligheid. ‘Safety First’ dicteert sindsdien ons leven!

Resultaat

Nu werken we ons te pletter om de kosten voor die veiligheid en welvaart op te brengen. Daar staat tegenover dat we tegen alle onheil beschermd worden door slimme chips, verzekeringen en medicijnen. We krijgen onze welvaart niet op-geconsumeerd en we leven langer dan ooit de bedoeling van de Schepper kan zijn geweest. We hebben onszelf op veel terreinen overtroffen!

En toch… toch blijft het trekken; een wereld zonder verplichtingen, zonder bezit, zonder verzekering, zonder technologie, zonder verantwoordelijkheid. Wie droomt er niet soms van een leven ver weg van de chaos van overspannen bedrijvigheid, ver van de lege anonimiteit van de moderne wereldburger. Soms wil ik gewoon lekker een pilsje drinken met een buur, vuurtje stoken op eigen grond en blijven slapen onder de sterren… in de duinen (zucht).

Links voor als je zelf verder op zoek wil:

• Tiny houses zijn hot!
• Zeven plaatsen zonder wetten
• Prachtige documentaire over de Noorse Nils die ver weg ging wonen maar niet zonder mensen kan
• Wat heb je nodig om van het gas/licht/water af te komen?