JIPPIE; VERKIEZINGEN!

(het volk weer aan de macht?)

De afgelopen weken maakten tal van Kamerleden bekend dat ze het voor gezien houden. De bankjes stromen letterlijk leeg, net nu er nieuwe verkiezingen aan zitten te komen. “Geweldig!”, hoor ik aan menig borreltafel. “Eindelijk raken we die arrogante nietsnutten kwijt die ons al zo lang de wet voorschrijven!” En ik moet bekennen dat ook ík erg opgetogen ben over deze Haagse Leegloop, maar dan wel om een heel andere reden. Denk maar even mee…

Het is een mooi principe dat politici door ons kiezers gekozen moeten worden om in de Haagse bankjes plaats te mógen nemen. Dat noemen we de parlementaire democratie; oftewel: wij het volk wijzen mensen aan die in ons naam (en voor ons) de kastanjes uit het vuur moeten halen.

Wie een beetje het nieuws volgt, weet inmiddels dat lid van de Tweede Kamer zijn een niet te benijde baan is. Als politicus mag je de zaken proberen te regelen met andere politici (die weer andere mensen vertegenwoordigen). Dat lukt natuurlijk nooit naar volle tevredenheid van iedereen. Democratie staat dan ook gelijk aan compromis. Je kunt het namelijk nooit iedereen naar de zin maken. Er zal altijd iemand zijn die vind dat hij/zij niet het onderste uit de kan heeft gekregen. Wij moderne consumenten zijn echter niet zo goed in ‘met minder genoegen nemen’. Zelfs niet als we omkomen in luxe en eigenlijk niets tekort komen. Dan schreeuwen we toch heel hard van de daken dat ons enorm onrecht wordt aangedaan!

Wat daarbij helpt, is het verschijnsel dat tegenwoordig de grootste bek de meeste aandacht krijgt. De media zijn commerciële bedrijven geworden. Die zijn gebaat bij zo veel mogelijk ophef. Inhoudelijk verslag doen van een vergadering van de Tweede Kamer levert geen kijkers of lezers op. Media richten de aandacht daarom op (mogelijke) opschudding, ruzie en stampei. Dat wordt door ons, het volk, gevreten en daar komen adverteerders op af, waardoor mediabedrijven daar het meest aan verdienen. En die media schamen zich vervolgens totaal niet om mee te werken aan alle modder die wij, het volk, ongegeneerd en ongenuanceerd weer over onze Kamerleden gooien. Kortom: geen wonder dat die Kamerleden er wel eens genoeg van krijgen!

Maar nu komt de winst: nu mogen wij, het volk, nieuwe mensen aanwijzen die het vuile werk voor ons gaan opknappen. Ik zie het als een goede ontwikkeling dat wij, het volk, nu eens met de neus op de simpele feiten gedrukt gaan worden. Wij willen op 22 november gebruik maken van ons democratische grondrecht en slijpen alvast het rode potlood. Echter, er valt niets te kiezen, want niemand wil nog Kamerlid worden. Volg diezelfde media maar: we zijn op dit moment aan het leuren en zeuren om mensen zo gek te krijgen om zich alsjeblieft, alsjeblieft op de kieslijst van één of andere partij te laten zetten.

Ik vind het perfect dat we op deze manier met ons eigen gedrag en mentaliteit worden geconfronteerd. Zeg nou zelf: zou jij zélf in de bankjes willen gaan zitten? En als dat niet zo is; wat dan?