IK BEN NIET..? Ik ben niet mijn verhaal, hoor ik mezelf op mijn eigen uitvaart klagen! Het past bij mijn levensfase (en kwaal) dat ik terugkijk op mijn geleefde jaren. Die jaren vormden het toneel waarop ik mijn leven bij elkaar heb geleefd. Als je daar een logisch verhaal van probeert te maken, doe je dat leven per definitie tekort! Mijn leven was immers veel méér dan: ‘… en toen dit, en toen dat, en toen…. en toen… en dus daarom…’ Een mens is geneigd te zoeken naar enige lijn in de chaos van het leven. Chaos leidt immers vaak tot paniek en dat is een emotie die we graag mijden. Bovendien laten we het er liever op lijken dat we nog enigszins de touwtjes in handen hebben gehad. En toch vraag ik me steeds meer af, of mijn zorgvuldig gecomponeerde biografie wel de lading dekt. Ben ik mijn levensverhaal? Natuurlijk kloppen de biografische feiten meestal. Daar kun je moeilijk omheen, tenzij je jezelf keihard voorliegt. Maar wie terugkijkt, kijkt niet alleen naar feiten, maar vooral naar een proces. Dat proces mag dan gestuurd zijn door die zogenaamde feiten, de uitkomst ervan heeft er wellicht bar weinig mee te maken. Want iedereen reageert op een heel eigen manier op wat het leven ons voorschotelt. Waar de één er stevig de tanden in zet, slaat de ander misschien op de vlucht, of maakt een omtrekkende beweging, die later dan natuurlijk uitgelegd wordt als een slimme zet! De verklarende biografie verklaart achteraf wat wij zien als de logische opeenvolging van gebeurtenissen die tot een door ons geaccepteerd resultaat hebben geleid. Maar wat nou als die verklaring persoonlijk gekleurd is. Klopt het verhaal dan nog? Misschien waren er wel heel andere factoren in het spel en is onze biografie slechts een neerslag van onze dromen. Drenkeling(e) of stuurman/vrouw? Het beeld van iemand die machteloos en willoos door de golven van het leven heen en weer wordt gesleurd, vinden we onprettig. Met zo’n drenkeling(e) hebben we medelijden. Maar kijk nou eens eerlijk terug op je eigen geploeter. Wat had jij nou ècht onder controle en waar heb jij alleen maar het beste van mogen proberen te maken? Alle gekheid op een stokje: het enige dat telt, is of je ervan genoten hebt. Ongetwijfeld heeft het leven je soms kruim gekost, maar heeft het je uiteindelijk ook genoeg opgeleverd? Heb je plezier gehad van- en gedurende het proces? Dat is toch het maximale dat je uit het leven hoopt(e) te halen! Zelf heb ik ongelooflijk genoten van het onnavolgbare afwisselende parcours dat het leven me heeft laten afleggen. Er was werkelijk niets rechtlijnigs aan! Ik ervaar geen spijt en ook geen enkele verplichting om een finish te halen, want ik heb geen idee waar die finish zou kunnen of moeten liggen. Ik kan alleen maar ophouden met door, en door en door te gaan, …als ik genoeg heb genoten! Berichtnavigatie WANNEER IS HET GENOEG?……………………………………STAMBOOM………………………….. Geef een reactie Reactie annulerenHet e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *Reactie * Naam * E-mail * Site Δ Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.