Hoe slecht is informeel?

De roep om transparantie in bestuurszaken is het gevolg van teveel gebleken misstanden. Mede door de recente toeslagenaffaire vertrouwen we niemand meer, laat staan een ambtenaar of bewindspersoon! ‘Je wordt genaaid waar je bij staat’, zegt mijn buurman, maar dat roept hij, als verstokt actievoerder, al vijftig jaar. Het is dan ook van alle tijden dat onderdanen zich bij tijd en wijlen roeren, omdat ze zich onheus bejegend voelen door -in hun ogen- mistig overheidsoptreden. Optreden waar zij dan natuurlijk ‘slachtoffer‘ van zijn, want als ze er beter door worden, hoor je niemand!

De remedie lijkt nu gevonden in het woord ‘maximaal’. Het optreden van bestuurders en ambtenaren moet ‘maximaal’ transparant zijn. Dat betekent in de praktijk dat je (als bijv. ambtenaar, politicus, bestuurder, leraar, medicus of advocaat), steeds wanneer je iemand gesproken hebt, heel gedetailleerd moet opschrijven wàt je precies besproken hebt. Die aantekeningen worden vervolgens op elke muur van het land opgehangen en op elk televisietoestel eindeloos uitgekauwd, want iedereen mag er iets van vinden.

Waanzin?

‘Wat een waanzin’, hoor ik je denken. ‘Dat gaat toch niet werken!’ en daar heb je helemaal gelijk in. We zien het echter wèl voor onze ogen gebeuren, als we het debat volgen over de gesneuvelde eerste formatieverkenners. Opgehitste Kamerleden willen precies weten ‘wat’ ‘wie’ ‘wanneer’ ‘tegen wie’ ‘over wie’ gezegd heeft en ‘wie’ dat ‘wanneer’ en ‘waarom’ opgeschreven heeft. En vooraf weten we al dat we met de moeizaam verkregen antwoorden helemaal niets kunnen. De politiek en de media voeren willens en wetens een klassiek melodrama op, dat alleen bedoeld is om ‘maximaal’ schade toe te brengen aan….(vul zelf maar in)?

Landverraders zijn het!

In mijn ogen zijn deze Kamerleden landverraders, die alleen met hun eigen voordeel bezig zijn. Het land is immers gebaat bij een zo snel mogelijke formatie. De kiezer heeft er ook recht op dat het land zo snel mogelijk bestuurd wordt in lijn met de verkiezingsuitslag. Dat formatieproces is nog nooit transparant geweest! Het is altijd een afgeschermd proces geweest van geven en nemen. Dat noemen we ‘onderhandelen’ en onderhandelen gaat altijd beter in de luwte dan onder felle schijnwerpers en microfoons. Zo’n rituele openbare kruisiging in de Kamer (vanwege een kladje met ‘informele’ aantekeningen) schaadt het land, schaadt de politiek, schaadt iedereen. Wie dat als Kamerlid wil, hoort niet in de Kamer thuis!

Overigens zijn al die klagende en beschuldigende politici geen haar beter dan de collega’s die ze nu zo openlijk kunnen afbranden.

Wat als…

Als deze waanzin niet gestopt wordt, durft straks geen ambtenaar meer zijn/haar werk te doen; is er geen minister meer te vinden die zijn nek uit durft te steken; zijn er geen bestuurders meer te vinden die verantwoordelijkheid durven te dragen; zijn er geen diplomaten meer die eens in het buitenland kunnen polsen; is er geen dokter meer die vrij na durft te denken over jouw kwaal, is er geen leraar meer die jouw kind durft te bespreken en zal geen advocaat nog jouw zaak willen voorbereiden. En zo kun je vast nog wel wat meer voorbeelden bedenken. Als ‘informeel’ namelijk verboden wordt, blijft slechts ‘formeel’ over en dat zou rampzalig zijn. Wij mensen regelen nu eenmaal de zaken het best onder elkaar en pas in uiterste nood voor de rechter!

Vraag je overigens even af: wie wordt hier nou beter van? Ik kan niet méér bedenken dan dat a- de media er garen bij spinnen (tel de uren schermtijd/kijkcijfers) en b- verliezende politici die op deze manier een tegenstander kunnen elimineren. Kun jij nog meer winnaars verzinnen?

Links voor als je zelf door wilt denken:

(het is minder mooi, maar door de links integraal op te nemen, zie je meteen waar ik je naartoe stuur)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.