Hoe los laat jij?

We zouden minder moeten consumeren. We zouden minder moeten verspillen. We zouden minder natuur moeten vernielen en we zouden minder moeten vervuilen. We zouden meer moeten genieten van simpele dingen. We zouden meer naar elkaar om moeten kijken. We zouden meer moeten leven en….en… we zouden meer en meer moeten loslaten.

Je kunt er moeilijk over doen, maar eigenlijk zijn we er inmiddels wel achter: als er niets verandert, gaat deze aarde naar de kloten! Er zal iets moeten veranderen, maar wat? We zijn er ook al achter dat die verandering niet heel erg klein kan zijn, als het nog effect wil hebben. We hebben een BIG change nodig! Zo eentje die we echt allemaal gaan voelen. Jij dus ook! En daar ligt het probleem, want dat een ánder moet veranderen; prima! Maar als we zélf aan de bak moeten, lopen we aan tegen de muur van onze eigen smoesjes die tot nu toe elke verandering in de kiem gesmoord heeft. Dus gebeurt er niets en gaat deze aarde……..inderdaad!

Als je er nuchter naar kijkt, zie je dat onze onvermogen om zelf te veranderen alles tegenhoudt. We zitten vast in onszelf. Ons denken is zo flexibel als een stuk beton. Dat denken zal eerst weer vloeibaar moeten worden, voordat we er wat anders mee kunnen bedenken. Vergelijk het maar met water. Zo lang water bevroren is, kun je er alleen maar iets mee koud houden. Pas als het water stroomt, kun je er weer van alles mee doen.

De discussie over de toekomst van de aarde, zit vast in het beton van onze angst. We kunnen ons gewoon niet voorstellen dat we een ander soort leven gaan leiden. We hebben zo ons best gedaan de weg van onze ouders voort te zetten en we zijn er zo succesvol in geworden! Het is ronduit tè pijnlijk om nu toe te geven dat we daarmee een doodlopende straat zijn ingelopen. Maar hoe zal het leven van jouw kinderen en van jouw kleinkinderen er uit zien, als we die weg maar blijven bewandelen? Als we blijven doorgaan met zinloos geld verdienen, achteloos geld uitgeven, in materiele luxe leven en de aarde uitputten? Ik word niet blij van het vooruitzicht, maar geloof me; ik ben net zo bang om te veranderen als jij!

En toch, stel dat we er toch eens aan beginnen te denken. Stel dat we toch eens proberen ons een ander soort leven voor te stellen. Misschien dat we daar dan heel langzaam toch een klein beetje naar toe kunnen draaien. Maar dan moet onze angst dus eerst weer een beetje vloeibaar worden.

“Melt the ice, in the hearts of people”, zo luidt de opdracht van een Groenlandse sjamaan. Nieuwsgierig? Kijk op https://icewisdom.com

Er is ook een boek van hem: Smelt het ijs in je hart!

Het is aan jou!

_{Ps Ik ontvang niets voor deze tips!}