Hoe kun je wèl boeren?

Ik pieker me suf. Wat is er voor positiefs te vinden in het gedoe rondom de Nederlandse boerenstand? De jarenlange vertragingstactiek van Nederlandse ministers van Landbouw is nu zelfs Brussel in het verkeerde keelgat geschoten. De EU eist eindelijk dat we  per direct IETS doen aan de voortdurend te grote vervuiling. Hoe kun je dat gemarchandeer anders bekijken dan met grote afkeer?

Maar ik ben dat zwartkijken zo zat. Het is tè gemakkelijk om met de vinger te wijzen. Dus ik probeer iets positiefs te vinden in dit dossier. En zowaar… ik heb iets gevonden!

Er is namelijk wel degelijk een uitweg uit dit rampendossier. Alleen moeten we dan stoppen met tegen de bierkaai vechten en overstappen op een slimmere strategie. In plaats van te proberen om geld te verdienen met de productie van vlees en gewassen, kunnen we ons bijvoorbeeld concentreren op het transport en de verkoop van agrarische producten die elders (op geschiktere plekken) geproduceerd worden. We zijn niet voor niets al eeuwenlang een handelsnatie èn Nederland verdient nu al veel aan de doorvoer en verkoop van buitenlandse agrarische producten. We worden gewoon de supermarkt van de wereld, om te beginnen van Europa!

Nederland is qua oppervlakte toch veel te klein om te kunnen voorzien in de voedselbehoefte van de uitdijende wereldbevolking. Alle intensivering ten spijt, onze productie zal altijd een druppel op de gloeiende wereldplaat blijven. Onze concurrentiepositie als productieland zal ook steeds verder onder druk komen te staan, naarmate andere landen hun gunstiger natuurlijke omstandigheden beter weten te benutten. Bovendien: overstappen van productie naar verkoop en distributie is ook in andere sectoren al heel succesvol gebleken. Dus waarom zouden we dit recept niet kopiëren?

Er is zelfs een aanvullend verdienmodel mogelijk. De kennis die onze agrarische sector heeft opgebouwd kan een steeds waardevoller exportproduct worden. Nederland als proeftuin en aanjager van wereldwijde agrarische vernieuwing; met Hollandse boerenkennis op weg naar een duurzame voedselproductie met respect voor mens, dier èn natuur. Uiteindelijk zal elk land daarmee aan de slag moeten. Kwestie van tijd!

“Proberen, in plaats van protesteren” zou ik dus tegen onze boerenzonen en -dochters willen zeggen. Wie weet is er zelfs Europese subsidie voor te krijgen!