Bij wie hoor jij?

Onze maatschappij is een complex systeem met ongelooflijk veel relaties en aandachtsgebieden. Hou daar nou nog maar eens zicht- en vat op. In een georganiseerd land als Nederland is daarom alles keurig in hokjes verdeeld en dus hoor ook jij in enig vakje te passen. Omdat je een mens bent (neem ik aan) zit jij automatisch in een of ander hokje met andere mensen. Dus: bij wie hoor jij?

Elk mens zit in veel hokjes, maar gelukkig niet in allemaal. Wie bepaalt dat eigenlijk? Voor een deel heb je daar weinig over te zeggen. Je behoort namelijk automatisch in een hele rits vakjes. Je bent, bijvoorbeeld, geboren in een bepaald jaar, in een bepaalde plaats en in een bepaald land. Je wordt door je ouders als jongen of meisje aangemeld, je behoort tot een bepaalde bevolkingsgroep en inkomensklasse, je bent groot, klein of gemiddeld van postuur etc. etc. Het zijn allemaal algemene classificaties, waar ook anderen aan voldoen. Je zit dus in veel dezelfde vakjes als anderen.

Hoe verder je opgroeit, hoe meer je eigen keuzes màg- of moét maken. Waar eerst je ouders alles bepaalden (welke school, welke club, welk speelgoed, welke kleren) ga je steeds meer je eigen voorkeuren of afkeren ontdekken en ga je eigen keuzes maken. Je krijgt daardoor langzaam maar zeker een gevoel bij je eigen identiteit.

Dat geldt overigens alleen maar als het goed met je gaat. Er zijn namelijk steeds meer kinderen/mensen die niet meer toekomen aan het ontwikkelen van hun eigen identiteit. Ze voelen zich te onzeker, willen te graag anderen plezieren, durven niet voor zichzelf op te komen, zijn bang om aandacht te trekken, durven niet buiten de lijntjes te denken, etc. etc.

Dat is niet altijd hun eigen schuld. Ook de omgeving werkt mee- of tegen bij identiteitsontwikkeling. Een omgeving waarin alles vastligt in wetten, procedures, protocollen, voorschriften, verordeningen, spelregels etc. of een omgeving die steeds invloed wil laten gelden (bijv. een bemoeizuchtige ouder/partner of buur/leraar)  zijn niet bevorderlijk voor een eigen ontdekkingsreis.

In dat licht moet ik de vraag eigenlijk anders stellen. Bij wie WIL jij horen? In welk hokje zou jij wèl- of juist níet willen passen? Dat is een vraag die helpt bij jouw persoonlijke ontwikkeling. Met een antwoord op die vraag kun je namelijk gaan bedenken: hoe kom ik in- of uit- dat hokje? Met wie deel ik iets waardevols en hoeveel energie heb ik daar voor over. Speel ik liever met die of met die?

Een maatschappij die ruimte biedt voor identiteitsontwikkeling is een maatschappij waar ik bij wil horen. Met mensen die de vrijheid van anderen willen beperken, wil ik niet graag in een hokje. En verder interesseert het mij niet in welke vakjes men mij wil stoppen. Vakjes bestaan nu eenmaal en er komen er elke dag weer bij. Wij bepalen zèlf hoe belangrijk we zo’n vakje vinden. Voor wat het waard is: ik nodig je graag uit in ‘mijn’ vakje van eigenwijze zelfontdekkende zelfbepalers!

Veel plezier met kiezen!