Ben jij ooit goed genoeg?

Het leven is zo simpel: “wie zoet is, krijgt lekkers, wie stout is, de roe!” Dat wordt ons al met de Sinterklaas-paplepel ingegoten. Pas als je ouder wordt, ontdek je dat daar toch wat vraagtekens bij gezet kunnen worden. Want wat is ‘zoet’? Wat is ‘stout’? Mensen hebben soms hun hele leven nodig om daar een eigen antwoord op te vinden. Standaardantwoorden zijn er namelijk niet. Je moet echt zélf aan de bak!

Het moeilijkst is deze zoektocht voor mensen die snakken naar waardering door anderen. Mensen die de gedachte niet kunnen verdragen dat anderen hen (om wat voor reden dan ook) niet goed of aardig vinden! Die mensen vinden never nooit een eigen antwoord, want ze hebben zich afhankelijk gemaakt van wat anderen vinden. Dus ik heb een simpele vraag voor je: “wat ben jij er voor een?”

Het verlangen gewaardeerd te worden door anderen, kennen we natuurlijk allemaal. De vraag is echter: hoe ver ga jij om die waardering te krijgen? Blijf jij bij jezelf, of ga je gemakkelijk over je eigen grenzen heen om anderen te plezieren. Of heb je niet eens eigen grenzen? Laat ik het anders formuleren: “hoe gemakkelijk cijfer jij jezelf weg”?

De mensen die zich het gemakkelijkst wegcijferen, zijn de mensen die zichzelf structureel minder belangrijk vinden dan een ander. Mocht je denken dat daar een heel nobel element in zit, vraag ik even stil te staan bij de volgende gedachtengang:

Mensen die zichzelf niet de moeite waard vinden, zijn de gemeenschap alleen maar tot last. Zij zijn aanwezig, maar vragen voortdurend aandacht. Ze dragen niets bij, want ze geloven zelf niet dat ze dat zouden kunnen. Ze beginnen er dus niet eens aan! Mensen die zichzelf wél de moeite waard vinden, zijn daarentegen in staat om goed voor zichzelf te zorgen, zodat ze wat kunnen betekenen voor anderen. Kijk, daar heb je wat aan!

Natuurlijk weet ik ook wel dat er mensen zijn die zichzelf juist té belangrijk vinden. Of mensen die niet op de gedachte kúnnen komen ooit iets voor een ander te doen. Dat zijn de egoïsten en laat ik daar simpel over zijn: egoïsme en jezelf volledig wegcijferen zijn ongezonde extremen op dezelfde schaal!

Maar er is goed nieuws! Zowel voor egoïsten als voor wegcijferaars is er een oplossing. Je hoeft je zelf alleen maar drie vragen te stellen:

1. Wat waardeer jij in je zelf (als het antwoord ‘niets’ of ‘alles’ is, lieg je tegen je zelf)
2. Wat kun je daarmee voor een ander doen?
3. Wat doe jij om te zorgen dat je dat voor anderen kunt blíjven doen?

Zie je: probleem opgelost! Toch…?